عید از منظر علی(ع)

حکایتها

از سُويد بن غَفَله - که از دوستان اميرالمؤمنين است و درباره‏ى او اين‏طور گفته‏اند که «من کان من اولياء اميرالمؤمنين»؛ از نزديکان اميرالمؤمنين بوده است - که مى‏گويد روز عيد فطر در خانه‏ى اميرالمؤمنين بر او وارد شدم. «فاذا عنده فاثور اى خوان»؛ در مقابل او سفره‏يى گسترده شده بود و حضرت مشغول غذا خوردن بودند. «و صحفة فيها خطيفة و ملبنة»؛ غذاى بسيار متواضعانه‏يى در مقابل حضرت گذاشته شده بود. «خطيفة» غذايى است که در حداقل امکان براى کسى تهيه مى‏شود؛ مثلاً مقدارى شير و مقدارى آرد مخلوط مى‏کردند؛ غذاى کاملاً فقيرانه. «فقلت يا اميرالمؤمنين يوم عيد و خطيفة؟»؛ عرض کردم يا اميرالمؤمنين! شما روز عيد چنين غذاى کم‏اهميت و کم‏ارزشى مى‏خوريد؟ معمول اين است که در روزهاى عيد، مردم بهترين غذاهاى خود را مى‏خورند؛ شما به اين غذا اکتفا کرديد؟ «فقال: انّما هذا عيد من غفر له»؛ فرمود امروز، روز عيد است؛ اما براى کسانى که مورد مغفرت الهى قرار گرفته باشند. يعنى عيد بودنِ امروز به خوردن غذاهاى رنگين و دل‏خوش کردن به شادى‏هاى کودکانه نيست؛ اين عيد واقعى است براى کسانى که بتوانند و توانسته باشند مغفرت الهى را براى خودشان تحصيل کنند. در يک جمله‏ى ديگر اميرالمؤمنين فرمود: «انّما هو عيد لمن قبل اللَّه صيامه و شکر قيامه»؛ عيد فطر، عيد است براى کسى که خدا روزه‏ى او را مورد قبول قرار دهد و نماز و عبادت او را مورد شکر و سپاس خود قرار دهد. «و کلّ يوم لا يعصى اللَّه فيه فهو يوم عيد»؛ آن روزى که من و شما اين توفيق را پيدا کنيم که هيچ معصيتى از ما سر نزند، روز عيد و شادمانى است.

انتهای پیام